Hvað ef........

Hvað myndi vera ef þú svæfir...
Og hvað myndi vera ef þig færi svo að dreyma er þú svæfir?
Og hvað myndi vera ef að í draumnum myndir þú svífa til skýja og þar myndir þú finna sjaldgæft og undur fallegt blóm.
Og hvað myndi vera að er þú vaknaðir að þá héldir þú á þessu blómi í hendi þér?
Hvað þá?

Krossgötur

Nú erum við á krossgötum í lífinu, við getum valið það rétta að okkar mati, en svo getum við valið hina leiðina sem okkur er ætlað að velja. Hvort er betra ? Þetta er oft erfitt val og oft er erfitt að gera það upp við sig hvort maður eigi að vera hópsál og fylgja því sem allir vilji að maður geri eða halda að maður eigi að gera, eða að fylgja því sem býr í manni sjálfum hverju sinni.

Býst ég við að þetta eigi við um ákvarðanir okkar, þar sem við stöndum frammi fyrir því að þurfa að velja um nokkra hluti sem allir eru jafn góðir. En hvað skal gera? Hvað skal velja? Nú þegar stórt er spurt verður oft lítið um svör, en ef við gerum það sem okkur finnst hverju sinni þá ætti þetta val ekki að geta hrjáð okkur í framtíðinni heldur verðum við að gera það upp við sjálf okkur hvort þetta var rétt eða rangt. Rétt, þá að nýta það áfram til góðra verka. Rangt, þá að læra af því hverju sinni og nota þann lærdóm sem verkfæri inn í framtíðina til að geta leiðrétt rangt yfir í rétt.

Ef val okkar hrjáir okkur verðum við að taka á því og reyna að átta okkur á hvað við viljum, en ekki hugsa það þannig að reyna að gera öllum til hæfis með því að hunsa það sem hjartað segir hverju sinni. Því ef við hunsum okkur sjálf er lítið hægt að gera í málunum því að einhver annar getur aldrei ákveðið hvað við sjálf eigum að gera. Við eigum að vera trú okkur sjálfum og læra að gera það sem okkur langar til að gera og velja rétt í hvert sinn sem við stöndum á krossgötum.

Holmes

Íslandsmót í BOCCIA

Þessi helgi var helguð Grósku íþróttafélagi hér á Krók. Fórum suður á föstudags kvöldi, hefðum farið fyrr en ég náði að vera seinn eins og vanalega. En svo var bara skemmt sér alla helgina í góðra vina hópi. Þið getið séð myndirnar frá helginni hérna inni hjá mér.Holmes

Hlustum á þögnina !

Þögnin er oftast
það besta sem maður veit um í hávaðasamfélagi nútímans. Hvert sem þú ferð er
alltaf eitthvað eyrnaáreiti, malið í fólkinu á götunni, útvarpið, fuglarnir,
heimur víðfermisins og við sjálf. Flest af þessu er áreiti sem við segjum
skemma hina algjöru þögn. Okkur finnist
gott að komast úr erli dagsins í þögn heimilisins þar sem við erum örugg
gagnvar utanaðkomandi áreiti hávaðans en þó sjáum við okkur stundum fært á að
kveikja á tveim þrem útvörpum í húsinu, einu sjónvarpi og kannski er ryksugan
líka í gangi, síminn hringjandi og kalla það hina dýrmætu þögn
heimilisins. Þessar tvær myndir af þögninni,
annarsvegar sú sem veitir algjörri þögn og hin sem gefur okkur snertu að
veröldinni í gegnum nútímatækni, eru veraldleg áreiti sem stjórnast af umhverfi
okkar hverju sinni.

Annað einkenni af
okkar dýrmætu þögn er sú sem snertir okkur meira en í gegnum eyrun. Sú sem gengur með okkur í ósögðum orðum. Orðum sem við erum hrædd við eða viljum ekki
segja af einhverjum ástæðum. Þessi þögn kemur af mörgum ástæðum sem allar eru
ólíkar. Hjá sumum er hún sú að þeir eru
hræddir við að orð skemmi meira en ósagt orð, hjá öðrum er það reisnin um að
halda ímyndinni. Ef ósögð orð eru það sem halda aftur af þeim ósögðu er
spurningin hvort orðin ósögðu rista ekki dýpra en þau sem sögð eru og hvort
reisnin verði ekki meiri fyrir vikið ef við þorum og viljum segja hvernig okkur
líður, hvað við þráum og vonum.

Þannig að við
sjáum það að sú dýrmæta þögn sem við þráum stundum getur verið orsökin af mörgu
andlegu meini innra með okkur líka. Spurningin er hvora þögnina viljum við og
getum við nýtt hana til að takast á við hugskot ímyndunarinnar. Til þess að
átta okkur á okkur sjálfum hvað við viljum gera í þögninni er undir okkur
sjálfum komið. Setjumst því niður með sjálfum okkur og hlustum saman á þögnina
og lærum af henni. Hún segir meira en mörg orð.

Holmes.

Holmes lofar öllu fögru

Jæja, held að það
sé komin tími til að segja eitthvað meira en mara ekki neitt hér á þessum vef,
hef ætlað mér að setjast niður og segja ykkur frá því sem mer liggur á
hjarta. Hef samt sem áður aldrei haft
orku í að koma mér að neinu sérstöku efni þegar á hólminn er komið. Þannig að ætli ég fari bara ekki nú og taki
vopn úr slíðrum og setjist aftar en aldrei og vonandi oftar og kasti staf á
vef, ykkur til gagns og gamans.

Holmes

Handbolti

Var að horfa á handboltann í gær og það brást ekki að þegar ég sest niður við skjáinn þá töpum við eftir sigurgöngu sem átti sér ekki einsdæmi í sögunni. Eftir að tapið á liðinu sem við áttum ekki að geta tapað fyrir en höfum nú tapað tvisvar á stuttum tíma fyrir var afstaðið kom Viggó viðutan í viðtal og var að hrósa strákunum fyrir góðan leik en bannfærði dómaranna fyrir það að hafa tapað leiknum sem við áttum að vinna.

Þetta allt er víst ekki einsdæmi og er lýsandi fyrir flest það sem við íslendingar tökum okkur fyrir hendur. Að vinna verkin í topp og missa svo allt niður og vera meðalmenn og kenna öðrum um það að við séum ekki bestir.

Það sem ég sá í gær voru leikmenn sem hættu að vinna saman á tímapunkti og fóru að verða sólóistar sem köstuðu bolta á milli sín því þeir voru neyddir til þess. Á meðan þeir urðum sólóistar á velli frægðarinnar til að upphefja sjálfið tóku frændur okkar við sér og unnu leik sem að skipti þá engu máli með framhaldið, eins og íþróttafréttamaðurinn orðaði það svo skemmtilega í lýsingu sinni á leiknum. Því spyr ég mig og þá sem hafa áhuga á handbolta, hversvegna unnu Norðmenn og hví töpuðum við?

Sherlock.

Jaðarbyggðin um Jaðarbyggðina

Jæja, komst á leiðarenda hér í noregi og sit nú á ráðstefnu um ungt fólk í jaðarbyggð í jaðarbyggðinni. Þetta byrjaði snemma á föstudagsmorguninn á góðum morgunmat á hótel Norlandia Ósló Airport. Eftir það lá leiðinn út á flugvöll þar sem planið var að nýta tímann í taka því rólega fyrir flug. Svo er ég hafði lokið við bréfaskriftir og að svara pósti, lá leiðin í loftið til Þrándheims. Vorum mætti þangað um kl 10:10 og vorum komnir í lestina um kl hálftíma síðar. Ungt fólk í jaðarbyggð ráðstefnan beið svo eftir okkur á lestastöðinni Rörið um kl 12 er við runnum í hlað í jaðarbyggðina.

Eftir a hafa komi okkur fyrir og náð áttum í að skilja ekki nægilega mikið í því sem var verið að segja hófst ráðstefnan á mat og drykk. Því nærst var farið í kynningar á því sem gera skildi, samhristing og fyrirlestrar. Dagurinn endaði á leiksýningu og en meiri samhristingi hjá okkur íslendingunum sem kyrjuðu söng langt fram eftir kvöldi og drógum við alla hina inn með okkur. Samþjóðafólk okkar Ebba hér eru þau Jón Ómar, Þráinn Haralds frá KFUM & K, Elsa Guðný og María Aldís frá UMFÍ, Greipur og Gylfi frá Stúdentaráði HA og Inga og Bergdís frá Skátunum. Myndavélin hefur verið á lofti og set ég inn myndir eftir að hafa bætt aðeins á kubbinn í dag.

Hei fra Norge, Holmes

Keflavík >>> Osló

Heil og sæl öll, er núna staddur á hótel Norlandia Ósló Airport sem er rétt við flugvöllinn Gardermoen í Noregi. Kom hingað í morgun og gekk ferðin eins og best var á kosið. Eftir að hafa komið sér þægilega fyrir á hótelinu lá leið okkar niður í miðbæ Ósló. Þar spókaði ég mig um í dágóðan tíma ásamt ferðafélaga mínum og samstarfsmanni. Eftir að hafa fengið víðáttubrjálæði með myndavélina og smá kvöldhressingu lá leið aftur upp á hótel til frásagnagerðar og svefns. Ástæða mín fyrir þessari för er a ég er að sækja, ásamt samstarfsfélaga vestan af Skagaströnd Guðjóni Ebba, ráðstefnu um ungt fólk í jaðarbyggðum. Er hún haldin í Þrándheimi 13. til 15. janúar, segi nánar frá því síðar. En dagurinn í dag hefur verið merkilegur fyrir þær sakir að hingað hef ég aldrei komið áður, en þó finnst mér ég hafa séð allt áður og rata hér um helstu leiðir mjög auðveldlega, en það er bara ég. En af því sem stendur uppúr í dag er einstakt sólarlag sem ég sá niður á höfn rétt um kl 16 og þið getið séð nokkrar myndir af hér í myndaalbúminu.

Holmes kveður að sinni og heldur inn í norska draumheima -Heia fra Norge- !!!

Mamma helmingi eldri en ég !

Jæja, þessa helgi brá ég mér suður til Reykjavíkur í flýti til að samfagna með Mömmu 50 ára afmæli, einnig Jens og mömmu sem hafa verið gift í 10 ár. Afmælið var haldið í Koníaksstofunni á Rauða Ljóninu Eiðistorgi og voru komir saman ættingjar, vinir og samstarfsfólk s.l. 50 ára. Mætti þarna sjálfur rétt yfir sjö og er ég gekk inn var þetta í eitt af þeim fáu skiptum sem ég þekkti alla þá sem þarna voru, eða svo gott sem. Á boðstólnum voru ýmsir réttir með rauðvíni og nokkrum flöskum af hvítvíni. Veislustjóri var Guðmundur M. Kristjánsson og stjórnaði hann gjörningi, söng og ræðumönnum af mikilli snilld. Auðvita var myndavélin með og ef þið kíkið á myndaalbúmin þá geti þið glöggvað ykkur á þessu helsta. Og ekki vera feimin við að setja skoðanir ykkar á myndirnar, það geri þær mera lifandi !

Upphafið

Þetta hófst allt með endinum sem var að þessu sinni sekúndu lengur en endirinn í fyrra. En á eftir kom þetta líka slétta ár 2006 sem allir hafa sagt að verði bara nokkuð gott ár. Það merkilega við þetta ár er að nokkrir viðburðir eru skipulagði á því sem allir einkenna endalok og upphaf á einhverju nýju.
Það fyrsta sem skekur þetta herrans ár 2006 er seinni háleikurinn hennar mömmu sem slær í 50 árin þann 6 jan. Það nærst er fermingin hennar litlu-systir sem verður einhvertímann í kring um Páskanna, en þar er hún að staðfesta það að hún sé tilbúin að takast á við það að verða fullorðin kristin einstaklingur og skilja við barnið í sér. Svo að lokum þá er það endalok mín sem námsmaður í FNV, því ef ég stend mig og held mér við efnið þá mun ég útskrifast sem stúdent frá FNV í lok maí, nokkurn vegin á 26 aldursárinu mínu. Þannig að þið sjáið að það er og verður margt á árinu sem hófst sekúndu seinna en vanalega
Um jólin og áramót er það að segjaað þau léku bara vel um mig og voru nokkur kíló sett í forðabúrið sem ætti að vera horfið svo um páska aftur. Fjölskyldan var í fyrirrúmi þessi jól og sótti ég marga heim sem ég hef vanrækt til nokkurra ára. Það að hitta fólk sem er manni nærst gefur manni keim af þessari fjölskyldustemmingu sem er nú ekki á hverju strái. Rétt fyrir gamlársdag brá ég mér aftur hingað norður í sveitasæluna og var hér við skemmtanahald og áramótagleði fram á nýja árið ásamt Ívari bróður, sem samglaðst mér í þessu öllu saman. Svo þegar allt þetta var liðið tók veruleikin og flensan við sem hefur verið að hrjá mig undanfarið.
En ég óska öllum gleðilegs nýs árs og þakka allt og allt á því liðna.
Jóla og áramótamyndir á myndasíðunum