Mig vantar tannkrem

Þegar maður býr einn þá segir manni engin þegar tannkermið er búið. Þá vaknar maður við það einn morguninn að þó að maður kreisti og snýr þá er það eina sem maður fær er fullt af ekki neinu. Eftir þetta gáir maður af því hvort maður hafi slysast til að geyma ferðatannkremið en í töskunni. Þegar sú von deyr út og ljóst er að íslenska bergvatnið sé það eina sem til er til að skola burt andfýluna vonar maður að fáir verði á vegi manns þennan daginn.

Svo líður dagurinn og andfýlan aðstoðar innflutta verkamenn Tannpínu ehf Karíus og Baktus við að vinna náttúruspjöll með hjálp rotnandi matarleyfum á náttúruperlum munnholdsins. Svo þegar umhverfisáhrifin eru orðin það slæm að bragðið á maltinu sem vanalegast er guðdómlegt er farið að minna á skólp er ákvörðun tekin um að stöðva framkvæmdir með kaup á tannkremi.

N1 er sjoppa hinumegin í bæjarfélagin sem selur tannkremstúpur, hefði farið á Bláfell / Shell-ið en þar sem lagerinn er farin að hverfa er N1 málið. Byrja á því að æða inn um rennihurðirnar sem aðskilja úti frá inni, stefni á innstu hilluna inni í vestur horni sjoppurnar tek mér þar eina túpu af Colgate tannkremi. Eftir þessi reyfara kaup er haldið aftur heim á leið og notið þess að feta í fótspor Ómars Ragnarssonar og framkvæmdir Tannpínu ehf. stöðvaðar.

Ekki nóg með að hafa fengið hreinar tennur, þá fékk ég ágæts göngutúr og fann hérna ágætis eldir auglýsingu um efnið. Mæli með þessu efni, það virkar.

Auglýsingin ! Holmes